Przejdź do treści 
Co to jest choroba Leśniowskiego-Crohna?
Choroba Leśniowskiego to przewlekłe, nieswoiste zapalenie jelita (IBD) wykazujące skłonność do ziarninowania. Cechą charakterystyczną zmian zapalnych jest ich ogniskowy lub odcinkowy charakter (odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie zdrowymi). Może dotyczyć każdego odcinka, lecz najczęściej lokalizuje się w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego (z tego względu dawniejsza nazwa to ileitis terminalis).
Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna?
- Objawy jelitowe
- przewlekła biegunka (zwykle bez krwi), czasem nocna
- bóle brzucha (często prawe podbrzusze)
- niedrożność jelit
- guzowaty opór w jamie brzusznej
- zmiany okołoodbytniczne (szczelina, przetoka, ropień).
- Objawy pozajelitowe:
- oczne,
- stawowe (zapalenie stawów),
- skórne (piodermia zgorzelinowa, rumień guzowaty).
Jak diagnozujemy chorobę Leśniowskiego-Crohna?
W diagnostyce choroby Leśniowskiego-Crohna znaczenie mają:
- badania krwi – spadek wartości HGB, poziomu żelaza i białka, podwyższony wskaźnik OB;
- badanie kału – umożliwia wykrycie drobnych krwawień z przewodu pokarmowego (krew utajona), wykluczenie biegunki bakteryjnej, badanie na zawartość kalprotektyny i i laktoferyny (pozwala na odróżnienie zapalenia jelita od np. jelita drażliwego);
- badania endoskopowe jelita grubego – rektoskopia, kolonoskopia, z pobraniem wycinków do badań histopatologicznych;
- inne badania – wlew kontrastowy jelita grubego, USG, RTG jamy brzusznej.
Z czym można pomylić chorobę Leśniowskiego-Crohna?
W diagnostyce różnicowej choroby Crohna należy uwzględnić:
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa), szczególnie gdy zmiany są obecne jedynie w jelicie grubym;
- gruźlicę jelit.
Chorobą, która najczęściej naśladuje objawy choroby Crohna jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jako że obie są chorobami zapalnymi jelit, które mogą zająć okrężnicę, dając podobne objawy.
Cechy charakterystyczne dla choroby Leśniowskiego-Crohna:
- Ogniskowy lub odcinkowy charakter zmian zapalnych (odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie
- Objęcie przez proces zapalny nie tylko błony śluzowej, ale całej grubości jego ściany jelita (od błony śluzowej do błony surowiczej)
Jak leczymy chorobę Leśniowskiego Crohna?
Leczenie farmakologiczne
- kwas 5-aminosalicylowy i jego pochodne ( sulfasalazyna i mesalazyna)
- glikokortykosteroidy (stosowane w fazie aktywnej, niezalecane w terapii podtrzymującej remisję)
- antybiotyki (metronidazol i ciprofloksacyna)
- leki immunosupresyjne (zalecane przede wszystkim u chorych ze steroidoopornością np. azatiopryna, 6-merkaptopuryna, metotreksat)
- leki biologiczne (przeciwciała monoklonalne pochodzące z żywych organizmów lub rekombinowane, które mają za zadanie zneutralizować działanie prozapalnych cytokin, zahamować funkcję białek adhezyjnych, limfocytów oraz pewnych czynników transkrypcyjnych)
- infliksimab i adalimumab (przeciwciała monoklonalne skierowane przeciw TNF-α)
- certolizumabu pegol (inhibitora TNF-α)
- natalizumab (przeciwciało klasy IgG4 przeciw integrynie α4)
Leczenie chirurgiczne
- hemikolektomia prawostronna z zespoleniem jelita cienkiego z okrężnicą
- resekcje odcinkowe
- strikturoplastyka (plastyka zwężeń jelit)
- poszerzanie zwężeń za pomocą specjalnych balonów
- wytworzenie zespoleń omijających
- wyłonienie stomii
- kolektomia
- proktokolektomia z wytworzeniem zbiornika jelitowego lub bez
- zabiegi operacyjne mające na celu likwidację przetok okołoodbytniczych i drenaż ropni
