Przejdź do treści 
Co to jest eozynofilowe zapalenie przełyku?
Eozynofilowe zapalenie przełyku (EoE- Eosinofilic Esophagitis) to przewlekła choroba przełyku, rozwijająca się na podłożu autoimmunologicznym. Należy do grupy tak zwanych eozynofilowych chorób przewodu pokarmowego, w których stwierdza się intensywne naciekanie leukocytów kwasochłonnych (eozynofilów) na ściany przełyku. Choroba ma charakter postępujący, nieleczona prowadzi do powstawania zwłóknień i zwężeń przełyku, a w konsekwencji do dysfunkcji przełyku.
Występuje z coraz większą częstotliwością, zarówno u dzieci jak i dorosłych. Najczęściej rozpoznawane jest u dorosłych w 3. i 4. dekadzie życia. Znacznie częściej dotyka mężczyzn niż kobiet. Pierwsze objawy choroby pojawiają się zwykle już w dzieciństwie.
ak powstaje eozynofilowe zapalenie przełyku?
Eozynofilowe zapalenie przełyku charakteryzuje się naciekaniem błony śluzowej przełyku przez eozynofile. Mechanizmy powstawania choroby nie są do końca poznane. Wskazuje się na możliwe podłoże genetyczne i wpływ czynników środowiskowych.
U osób predysponowanych, najczęściej w wyniku działania alergenu pokarmowego lub wziewnego dochodzi do rozwoju przewlekłego stanu zapalnego, prowadzącego do włóknienia i zaburzeń w funkcjonowaniu przełyku.
Jakie są objawy eozynofilowego zapalenia przełyku?
Najczęściej objawy EoE nie są swoiste. Przeważnie są to bóle brzucha, trudności w połykaniu (dysfagia) i wymioty. U osób dorosłych najczęstszymi objawami są:
- wymioty i nudności (61%)
- zaburzenia połykania (dysfagia) (39%)
- bóle brzucha (34%)
- ból i pieczenie za mostkiem (14%)
- uwięźnięcia przełykanego pokarmu (7%)
- biegunka (5%)
Pacjenci dotknięci eozynofilowym zapaleniem przełyku przeważnie unikają produktów sprawiających problemy z połykaniem, popijają pokarmy dużą ilością płynów i długo przeżuwają pokarmy. Dodatkowo, często występują u nich choroby atopowe, takie jak astma, atopowe zapalenie skóry (AZS), alergiczny nieżyt nosa, alergie pokarmowe IgE-zależne.
Jak diagnozuje się eozynofilowe zapalenie przełyku?
Główną rolę w diagnostyce odgrywa badanie endoskopowe przełyku, w trakcie którego pobiera się wycinki do badania histopatologicznego. Cechą szczególną EoE jest obecność w badaniu mikroskopowym ponad 15 eozynofili w polu widzenia w wycinku histopatologicznym pobranym w trakcie endoskopii.
Ponadto w trakcie badania endoskopowego lekarz może stwierdzić rumień, liczne podłużne bruzdy, okrężne fałdy, grudki, białe naloty, obrzęki błony śluzowej oraz przewężenia przełyku.
Często celem postawienia diagnozy, wykonywane są także badania alergologiczne, choć nie są konieczne do postawienia diagnozy. U pacjentów z EoE w badaniach krwi obwodowej często występuje eozynofilia, zwiększone całkowite stężenie IgE oraz IgE swoistych dla alergenów wziewnych i pokarmowych.
Jak leczone jest eozynofilowe zapalenie przełyku?
Leczenie opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety eliminacyjnej, wdrożeniu sterydoterapii miejscowej lub ogólnej i endoskopowym poszerzaniu przełyku. Zaleca się wyeliminowanie z diety pokarmów wywołujących objawy choroby. Wykazano, że eliminacja pokarmów najczęściej uczulających, takich jak: jajka, mleko, pszenica, orzeszki zimne, owoce morza, przynosi pacjentom znaczącą poprawę. Lekami pierwszego wyboru są przeważnie wziewne glikokortykosteroidy o działaniu miejscowym.
W przypadku tych pacjentów, którzy mają zwężenie przełyku i silne trudności w połykaniu oraz u tych, którym nie pomaga standardowe leczenie, wdrażane jest leczenie endoskopowe.
Z uwagi na przewlekły przebieg i nawrotowość choroby, pacjenci wymagają stałej kontroli lekarskiej, doboru odpowiedniej terapii steroidowej i dietetycznej, a także regularnych badań endoskopowych.
